Στη χώρα υπάρχουν μεγάλες κοινότητες Χριστιανών και Κούρδων, όμως οι αντιπαραθέσεις που δεν είναι γνωστές είναι για παράδειγμα αυτές μεταξύ Δαμασκού και Χαλεπίου.
Αυτές τις ημέρες, η Συρία είναι γεμάτη ιστορίες αλληλεγγύης , αφού οι εξεγερμένοι της μιας πόλης βοηθούν τους διαδηλωτές της άλλης κατά των κυβερνητικών δυνάμεων . Όμως συγχρόνως , αντί να εξαφανιστούν οι παλιές διαφορές που δημιουργήθηκαν βάσει γεωγραφίας, ταξικών διαφορών και θρησκευτικών αντιπαραθέσεων, εντείνονται και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό .Όσο δε περισσότερο παραμείνει στην εξουσία ο Μπασάρ αλ Ασαντ, λένε πολλοί αναλυτές , τόσο λιγότερες πιθανότητες θα υπάρχουν να αποφευχθεί ο εμφύλιος πόλεμος, οι συγκρούσεις μεταξύ αντιπάλων θρησκευτικών φατριών αλλά και η αναβίωση της παλιάς εχθρότητας που υπάρχει μεταξύ των εθνοτικών ομάδων.
Αυτή τη στιγμή κανείς δεν μπορεί να πει με ακρίβεια τι ακριβώς θα ήθελαν οι εξεγερμένοι για την επόμενη ημέρα. Παρόλα αυτά η Ρωσική διπλωματία προτείνει συνεργασία με την αντιπολίτευση και επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων . Σε πόλεις όπως η Χομς, οι θεοσεβείς διαδηλωτές συζητούσαν τις διαφορές μεταξύ ενός ισλαμικού και ενός λαϊκού κράτους - και τα δύο, έλεγαν, θα πρέπει να βασίζονται στον θρησκευτικό νόμο. Οι μειονότητες φοβούνται τα ακραία ρεύματα στην πλειοψηφία των σουνιτών μουσουλμάνων της χώρας , που πιστεύουν ότι αντιδρούν για την αδικία, όπως τη χαρακτηρίζουν, να ζουν επί δεκαετίες σε ένα κράτος το οποίο κυβερνά μια μειοψηφία αλαουιτών, μιας σέκτας δηλαδή του Ισλάμ, που βρίσκονται πολύ πιο κοντά στον σιιτισμό.
Όμως δεν είναι μόνο οι θρησκευτικές διαφορές που χαρακτηρίζουν τη Συρία - αν και αυτές συγκεντρώνουν την περισσότερη δημοσιότητα. Στη χώρα υπάρχουν μεγάλες κοινότητες Χριστιανών και Κούρδων, όμως οι αντιπαραθέσεις που δεν είναι γνωστές είναι για παράδειγμα αυτές μεταξύ Δαμασκού και Χαλεπίου, μεταξύ των τάξεων, μεταξύ της επαρχίας και των αστικών περιοχών και μεταξύ μεγάλων φατριών, κυρίως στα ανατολικά της Συρίας. Οι κάτοικοι της μαρτυρικής Χάμα μιλούν για τις διακρίσεις εναντίον τους.
Οι ακτιβιστές συχνά χαρακτηρίζουν την εξέγερση στη Συρία ως την «επανάσταση των ορφανών», θέλοντας να τονίσουν ότι οι εξεγερμένοι οργανώνονται μόνοι τους, ότι δεν έχουν πολιτικές ή θρησκευτικές εντολές που να τους καθοδηγούν. Όμως οι εντάσεις που υποβόσκουν δεν είναι λίγες. Για παράδειγμα, οι κάτοικοι στη Χάμα και στο Χομς που δέχονται συνεχείς επιθέσεις από τον στρατό εκφράζουν τον θυμό τους για την αδιαφορία των κατοίκων στο Χαλέπι, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας, οι οποίοι δεν έχουν κατέβει ούτε σε μια διαδήλωση, ουσιαστικά στηρίζοντας το καθεστώς Ασαντ με το οποίο διατηρούν πολύ καλές σχέσεις. Ένας θυμός που δεν εκφράζεται αφορά τη Χεζμπολάχ, το ένοπλο σιιτικό κίνημα του Λιβάνου που υποστηρίζει το καθεστώς Ασαντ. Τις περισσότερες επιθέσεις δέχεται η μειονότητα των αλαουιτών, από την οποία προέρχονται η οικογένεια Ασαντ και πολλοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που μιλούν για αντίποινα εναντίον των αλαουιτών της περιφέρειας ως εκδίκηση. Ήδη σε κάποια χωριά αλαουίτες δέχονται επιθέσεις από σουνίτες και αυτό δεν προβλέπεται να σταματήσει στο άμεσο μέλλον. «Ένας θάνατος αρκεί για να δημιουργηθεί εχθρότητα», λένε οι κάτοικοι στην Νταράα. Και περιμένουν πολλούς περισσότερους.
Ο Μηνάς Ρασούλης είναι Ταξίαρχος (ΤΘ) ε.α
http://www.cretalive.gr/new/46348/synergates/M.Rasoulis_I_Suria_simera
